Omdat onze schoonzoon als coach van de dames naar het EK Kanopolo in Portugal gaat, besluiten we met Caroline en Lycia een weekje naar Drenthe te gaan. Sytse kan het eerste weekend nog mee, dus dat is gezellig. We huren een huisje via Roompot op het Hunzepark in Gasselternijveen. We rijden er in tweeënhalf uur naartoe. Hier komen we net aan bij de 6-persoons villa, die ruim genoeg is voor ons. Het staat aan de rand van het park en het is een prima en rustige plek.

Het huisje beschikt over drie slaapkamers, een grote keuken met oven en magnetron, een ruime badkamer met bad en douche en voldoende zitplaatsen. Lycia kijkt eerst nog even de kat uit de boom.

Het is zaterdag 24 augustus. Sytse en Caroline gaan naar een kennis en wij besluiten twee fietsen te huren waarmee we de omgeving gaan verkennen.

We gaan op zoek naar heidevelden, want we hebben gehoord dat die prachtig in bloei staan. We fietsen van Gasselternijveen naar Drouwen en al gauw zien we de eerste bloeiende heide.

In Drouwen liggen ook twee hunebedden. De duizenden jaren oude graven zijn een van de bekendste monumenten van Drenthe.

We fietsen naar Buitencentrum Het Boomkroonpad, drinken daar een cappuccino bij Paviljoen de Woudstee en fietsen verder door de bossen en langs vennen. We komen ook nog een kleine kudde met geiten tegen.

In de namiddag zitten we bij het huisje en oma geniet met volle teugen van haar kleinkind.

Zondag 25 augustus doen we het rustig aan. We ontbijten in het huisje, maar voor de koffie gaan we op stap. We gaan naar restaurant De Wiemel in Gasselte waar we de verleiding van appeltaart met noten en slagroom niet kunnen weerstaan. Lycia moet genoegen nemen met een flesje.

We moeten even zoeken naar de wandelroute over de Drouwener Heide, die ik gisteren op internet gevonden had, maar uiteindelijk vinden we deze toch nog snel. Het is inmiddels al tegen twee uur, dus het is warm. De heide staat er mooi bij, maar het licht is hard.

De wandelwagen heeft prima wielen om ook op een zandweg nog vrij gemakkelijk vooruit te kunnen komen. Lycia slaapt vooralsnog.

Tijd voor een fotoshoot, een van de vele die nog zullen volgen. Een gezinsfoto en een foto met drie generaties en drie tinten bruin!

Ikzelf hou veel van fotograferen, maar degene die deze foto's heeft gemaakt heeft er blijkbaar ook kijk op.

Lycia heeft er ook zin in, ze lacht heel wat af.

En als je dorst hebt dan is er altijd een flesje in de buurt.

Het weggetje door de heide.

We wisten niet dat Sytse ook van wandelen hield, maar hier bewijst hij het tegendeel.

Heidelandschap

Mijn verrekijker heb ik deze week steeds paraat. Er is niet zoveel te zien, maar ik zie toch wat soorten die we thuis niet hebben.

Op de terugweg belanden we weer bij De Wiemel. Ditmaal voor een lunch. Het smaakt net zo lekker als het eruit ziet.

Na de lunch gaan we naar het huisje. We vermaken ons daar met allerlei zaken, maar zoals je ziet is het thema vooral plezier maken.

Nadat we midden in de nacht Sytse op Schiphol hebben afgezet, liggen we om vijf uur weer op bed. Na een relatief kort nachtje besluiten we na het ontbijt naar museumdorp Orvelte te rijden.

Daar aangekomen is het erg rustig en blijkt dat op maandagmorgen lang niet alles open is.

We lopen binnen bij het bijenmuseum dat wel open is. Waarschijnlijk het eerste museum dat Lycia bezoekt.

Het is nog zoeken naar een restaurantje. De een na de ander blijkt dicht op maandag of is nog niet open. Uiteindelijk is er één open. Ze hebben er cappuccino, muntthee en taart, dus dan is het goed.

Moeder en dochter.

Omdat Orvelte niet erg bevalt, besluiten we op zoek te gaan naar een bos om in te wandelen. We rijden wat rond, maar kunnen niet snel wat vinden, totdat Caroline op internet het houten pad van Theodoor vindt. Het blijkt net buiten de poort van Orvelte te liggen .

Het is een pad voor kinderen met allerlei klauter -en kruipdoortoestellen, maar wij wandelen erlangs, ook leuk. We komen langs een reuzeninsectenhotel. Leuk gemaakt.

Het is lekker warm, maar onder de bomen is het goed uit te houden. De schaapjes denken er net zo over, zo te zien.

We wijken van het houten pad van Theodoor af en maken een rondje door een bomenhaag.

Tijd voor een verfrissing,

Na ruim een uur komen we weer in Orvelte aan, waarna we weer terug lopen naar de auto.

We rijden naar Westerbork om daar te lunchen. We strijken neer op het terras van Diggles. Dat is recht tegenover het hotel Abdij van Westerbork, waar we ooit een paar dagen hebben overnacht. Caroline bestelt een smoothie, Lycia lijkt het bijzonder te vinden.

Gina doet zich tegoed aan een salade, Caroline en ik smullen van een pannenkoek. Dan is het mooi geweest voor vandaag en we rijden terug naar Gasselternijveen, doen wat boodschappen , eten en doen het 's avonds rustig aan.

Dinsdag 27 augustus gaan we naar Buitencentrum Boomkroonpad, waar Gina en ik zaterdag ook al waren. Nu gaan we echter daarheen om een wandeling te maken. Ze hebben er blijkbaar nog kabouters.

Bij de ingang kun je uit verschillende routes kiezen, elk met een eigen kleur. Wij kiezen vandaag de blauwe route. Die route heet "Beleef het bos" en is 4,5 kilometer lang. Dat moet te doen zijn.

Eerst cappuccino voor ons en een icetea met gebak voor Caroline. Lycia ligt lekker in de wagen.

Elke route bij het buitencentrum begint onder deze afkapping.

Aan het begin van de route staan allerlei leuke houten beelden.

We lopen door een gevarieerd bos met zowel loofbomen als dennenbomen. Maar er zijn ook lariksen. Ik houd mijn verrekijker bij de hand. Hie zie ik een koppeltje boomklevers.

Het pad is schaduwrijk en daardoor is het aangenaam voor wat betreft de temperatuur. Maar het nodigt ook uit voor een fotoshoot.

Wanneer je meer van de natuur weet dan zie je ook veel meer. In dit geval levert het echter vooral vragen op: van welk dier zijn deze uitwerpselen en welke paddestoel is dit? Het nest is vrijwel zeker van de rode bosmier.

We blijken met Lycia veel meer te kunnen dan we dachten, dus elke dag wandelen is heerlijk. Dubbel genieten zou ik zeggen.

Na het wandelen gaan we naar restaurant 't Moatie in Gasselte. Ik bestel Italian flatbread Caprese: warm Italiaans steengebakken broodje met pesto en tomaat, geserveerd met rucola en olijfolie. Het is een van de lekkerste dingen die ik deze week gegeten heb, mede doordat de mozzarella op mijn verzoek weggelaten is. Caroline gaat voor een broodje beenham met honing en Gina voor een salade. Lycia zit tijdens het eten lekker rechtop in de wagen en vermaakt zich prima en dat is ook te zien.

In het Hunzepark is het de beurt aan Lycia om iets binnen te krijgen. Ze heeft een nieuwe manier om van haar flesje te genieten. Ze slaat haar linkerarm voor haar ogen en drinkt dan de hele fles leeg met haar ogen dicht. Lachen man!

Woensdag 28 augustus gaan we de gele route doen vanuit het Buitencentrum Boomkroonpad in Drouwen. Het wordt al een soort van routine. We bestellen cappuccino en een icetea voor Caroline en Gina geeft Lycia nog even een flesje. Het gebak slaan we vandaag allemaal even over.

Caroline vindt dat ik erg netjes gekleed ben voor het wandelen. Ikzelf vind het wel meevallen.

Er zijn prachtige doorkijkjes in de bossen bij drouwen, ook vandaag weer.

Vandaag passeren we meerdere vennetjes. Het water blijft erin staan, omdat er een ondoordringbare leemlaag onder de bodem van het vennetje ligt.

Het is weer tijd voor een fotoshoot. Het lijkt wel of Lycia er zelf het meest plezier in heeft.

Misschien zie je het aan de foto's: we genieten er allemaal van!

Terwijl Lycia een flesje krijgt leg ik een bloedrode heidelibelle vast

Na de wandeling gaan we nogmaals naar restaurant 't Moatie in Gasselte. Caroline bestelt spareribs, Gina en ik gaan beiden voor de Italian flatbread Caprese. Die van mij zonder mozarella, die van Gina met. Daar krijgt ze spijt van, want het is zo machtig dat ze er tot 's avonds last van heeft.

In de namiddag gaan we op aandringen van Gina naar het zwembad. Lycia vindt het maar zo-zo denken wij. Best koud nog voor haar.

Vandaag voor de laatste maal hetzelfde ritueel. 's Ochtends op ons gemak eruit, ontbijten en dan op naar de cappuccino en ice-tea. Daarna kiezen we voor de paarse route, die ons langs vennen en hiede voert.

Deze keer gaat Lycia eerst een poosje in de draagzak. Dat gaat best een tijdje goed.

We zien een paar mooie boomzwammen en ik loop een heideveldje in - en er weer uit - om te kijken of ik iets zie, omdat Caroline denkt dat er iets door de heide kruipt. Ik opper dat er adders zitten op de hei en net daarna ziet Gina iets over het pad schieten dat ik nog net vast kan leggen voordat het helemaal tussen de heide is verdwenen. Het is mijn eerste adder pas in Nederland, dus dat is leuk.

Ik speur dit zandpad af op adders die zich er mogelijk aan het opwarmen zijn, maar helaas tevergeefs.

We zien geen zwijnen onderweg, maar wel deze leuke beelden van hout. Dan komen we langzaam aan weer in de buurt van de Woudstee en is onze wandeling ten einde. We hebben in Drouwen met heel veel plezier de drie routes gelopen en het ging ook goed met Lycia in de wagen.

Lycia voor het eerst in iets blauws in plaats van roze. Als op het terras van de Wiemel, waar we gaan lunchen, een mevrouw zegt "wat een knapperd" vraag ik of ze het tegen mij heeft. Als ze dan zegt: "Hij lijkt op zijn opa!" is het wat Caroline betreft gelijk klaar met het pakje.

De lunch is weer prima. Omdat het nog niet zo laat is, gaan we op verzoek van Caroline richting Dwingelderveld, dus stappen we in de auto en rijden daar naartoe.

Met enige moeite en met behulp van Googlemaps komen we na wat omzwervingen aan bij het bezoekerscentrum. Inmiddels is het al wat later in de middag, dus is het minder druk. Dat vinden we helemaal niet erg.

We besluiten naar de schaapskooi te gaan lopen via de zwerfroute.

We komen helemaal niemand tegen en als Lycia honger krijgt dan komt haar flesje weer te voorschijn. Het waait een beetje en daarvoor ga ik ook op het bankje zitten als een soort windscherm. Waar een opa al niet goed voor is.

De zwerfroute betekent waarschijnlijk dat je zelf je pad moet zoeken of dat je heel ver om moet lopen. Daarom keren we om, lopen terug en gaan dan over de weg naar de schaapskooi.

De schapen zijn net binnen als we bij de schaapskooi aankomen en bezoekers mogen gewoon naar binnen. Lycia kijkt eendertjes. We weten niet of ze de schapen nou leuk vindt of niet. Wel een leuke plek voor weer wat foto's.

Na een laatste foto en wijdse vergezichten over de Dwingelose heide nemen we afscheid van het Drentse land. Morgen gaan we weer naar huis. We kijken terug op een hele gezellige week waarin we veel meer wandelden dan we vantevoren hadden gedacht. We hebben overal lekker geluncht en met Lycia ging het ook prima. Het weer was prachtig en veel warmer dan wat eerst voorspeld was. Dat de nachten behoorlijk warm waren, zijn we bijna alweer vergeten. Al met al was het een fantastische week, voor herhaling vatbaar!